مُراددل

اصولًا اسلام برای پایداری در مقابل مشکلات اهمیت زیادی قائل است. اسلام دنیا را هدف نمی داند، دنیا تنها وسیله ای برای نیل به سعادت اخروی است، و هر چه انسان در مقابل ناملایمات و سختی های دنیوی صابر باشد و نلغزد، مایه وی برای حیات اخروی قوی تر خواهد بود.

إِنَّ الَّذِینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیهِمُ الْمَلائِکةُ أَلَّا تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ ….[2]

کسانی که گفتند پرودگار ما خداوند یگانه است و استقامت نمودند، فرشتگان بر آنها نازل می شوند که نترسید و غمگین نباشید، بشارت باد بر شما آن بهشتی را که به شما وعده داده شده است.

همین معنا در سوره احقاف نیز آمده است.

إِنَّ الَّذِینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا فَلا خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَ لا هُمْ یحْزَنُونَ.[3]

کسانی که گفتند پرودگار ما الله است، سپس استقامت کردند، نه ترسی دارند و نه اندوهگین می شوند.

و حضرت امیر علیه السلام در همین باره می فرماید

افْضَلُ السَّعادَةِ اسْتِقامَةُ الدّینِ.[4]

بالاترین سعادت ها، استقامت در راه دین است.

صبر در مقابل فقر و گرفتاری مادی، صبر در برابر بلاها و گرفتاری های فردی و اجتماعی، و صبر در مقابل مصیبت ها و غم ها و از دست دادن عزیزان، صبر در مقابل لذّت گناه و پایداری در برابر هوای نفس، صبر در انجام عبادات و طاعات و.. . همه از مصادیق استقامت و یکرنگی محسوب می شوند.

آنکه در این همه صبر کند، سعادت ابدی را از آن خود ساخته است و آنی که همراه خداوند، غیر او را در دل خود جای دهد، تنها خود را فریب داده و او را با استقامت و صبر فاصله بسیار است.

قال رسول الله صلی اللَّه علیه و آله: لَوْ صَلَّیتُمْ حَتّی ….[5]

اگر چنان نماز بخوانید که کمرتان خم شود و چنان روزه بگیرید که چون وتر کمان گردید( در انحناء یا سستی) ولی دو چیز نزد شما از یک، دوست داشتنی تر باشد( محبت دو چیز در دل خود راه دهید) به حد استقامت نرسیده اید.

پی نوشت ها

[1] بحارالأنوار، ج 67، ص 304.

[2] سوره فصلت، آيه 30.
[3] سوره احقاف، آيه 13.
[4] غررالحكم.
[5] كنزالعمال، 5478.

منبع:حوزه